Xorte.pl

Abell 2597 to supermasywna gromada galaktyk, a w dodatku jedna z największych znanych struktur tego typu, znajdująca się miliardy lat świetlnych od Ziemi. W samym jej środku, w centralnej galaktyce spiralnej, znajduje się supermasywna czarna dziura, która zachowuje się trochę jak fontanna. Cały system działa na zasadzie pętli, w której szybko opadający w stronę czarnej dziury zimny gaz powoduje wzrost jej aktywności. To z kolei prowadzi do powstania dżetów z rozgrzanej materii wyrzucanej (czasem aż poza galaktykę) z biegunów magnetycznych czarnej dziury. Rozpędzone do prędkości podświetlnych dżety wypychają materię znajdującą się na ich drodze do galaktycznego halo. Materia ta potem …

Odkryto nową egzoplanetę typu super-Ziemia, krążącą wokół czerwonego karła Gwiazdy Barnarda, znajdującej się 6 lat świetlnych od Ziemi, co, po pominięciu układu Proximy Centauri, czyni ją najbliższą Słońcu gwiazdą. Odkrycie nie byłoby możliwe bez wykorzystania sieci teleskopów rozmieszczonych na całym globie. Teleskopy zbierały dane w ramach projektów Red Dots i CARMENES.

Dla układu dwóch ciał niebieskich, takich jak Ziemia i Księżyc, istnieje dokładnie pięć szczególnych punktów równowagi w przestrzeni zwanych punktami libracyjnymi. Już w latach pięćdziesiątych zapostulowano istnienie gazowo-pyłowych chmur w punktach L4 i L5 układu Ziemia-Księżyc, jednak brakowało naukowcom dowodów.

Kiedy gwiazdy takie jak Słońce znajdą się u kresu swojego życia i zużyją całe paliwo napędzające reakcje jądrowe w ich wnętrzu, stają się białymi karłami. Takie obiekty mogą istnieć przez miliardy lat. Choć wydawało się, że wszystkie białe karły powinny być takie same, okazuje się, że można znaleźć karły znacznie różniące się od pozostałych.

W najbliższych dniach Księżyc rozgości się na niebie wieczornym, odwiedzając planetoidę (4) Westa i planety Mars oraz Neptun. W czwartek 15 listopada Srebrny Glob przejdzie przez I kwadrę i podąży ku pełni, zatem jego blask zacznie przeszkadzać w obserwacjach innych ciał niebieskich. Jednak pod koniec tygodnia Księżyc zdąży dotrzeć na pogranicze gwiazdozbiorów Wodnika, Ryb i Wieloryba, stąd dopiero w trzeciej dekadzie miesiąca powodowana przezeń łuna poważnie przyćmi światło innych ciał niebieskich. Na niebie wieczornym dodatkowo bardzo dobrze widoczna jest planeta Uran, zaś na niebie porannym — coraz wyżej wznosząca się planeta Wenus oraz mające w weekend maksimum swej aktywności meteory …

Ze względu na 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości we wszystkich możliwych miejscach natykamy się na polski wątek. Dlatego też dzisiaj w Ludziach kosmosu pojawi się Polak, a przy tym jeden z najbardziej cenionych astrofizyków na świecie profesor Bohdan Paczyński.

Czym jest zjawisko powodujące, że nad naszą planetą unosi się pomarańczowa poświata? Czy nowa misja NASA pozwoli przyjrzeć się mu bliżej?

W środę 7 listopada, nieco po godzinie 17 naszego czasu Księżyc przejdzie przez nów, zatem na początku tygodnia można go obserwować nad ranem, gdzie jego warunki obserwacyjne Srebrnego Globu są bardzo dobre, zaś pod koniec tygodnia Księżyc pokaże się na niebie wieczornym, gdzie nachylenie ekliptyki do widnokręgu jest kiepskie, tak samo, jak warunki obserwacyjne Srebrnego Globu i innych ciał niebieskich, położonych niedaleko ekliptyki. Przed spotkaniem ze Słońcem naturalny satelita Ziemi stworzy efektowną koniunkcję z powracającą na poranne niebo po długim okresie niewidoczności planetą Wenus, zaś po minięciu Słońca w małej odległości minie Saturna. Planetoida Westa minęła gwiazdę ψ Sgr i …

Dzięki komputerowej symulacji pulsara w pudełku badacze coraz lepiej rozumieją warunki panujące w otoczeniu obracających się gwiazd neutronowych, zwanych też pulsarami. Model umożliwia obserwację ruchu silnie naładowanych cząsteczek w polu elektromagnetycznym otaczającym wspomniane obiekty, co pomogło ustalić przyczynę tak stałych odstępów między kolejnymi impulsami promieniowania gamma oraz rentgenowskiego. Pulsarem nazywamy pozostałości jądra gwiazdy, która umierając, zapadała się pod własnym ciężarem i zamieniła się w supernową. Potężne siły grawitacji skupiły pozostałą materię w stosunkowo małą kulę oraz zmieniły kierunek obrotu ciała, wzmacniając tym samym jego pole elektromagnetyczne. W dodatku obracają się one tysiące razy na sekundę, co w połączeniu ze wspomnianym …

W wydarzeniach związanych z odkryciem Neptuna, ósmej i zarazem ostatniej planety w Układzie Słonecznym, brało udział wielu wybitnych astronomów z Europy. Swój wkład dołożył m.in. Urbain Le Verrier, choć nie był astronomem obserwatorem, a, jak by to zostało ujęte w czasach dzisiejszych, teoretykiem. Głównym obszarem działalności Francuza była matematyka, ale specjalizował się w rozwiązywaniu problemów mechaniki nieba.